het is even aan je denken
en aan die mooie dag
het is gewoon een beetje mijmeren
over hoe ik in jouw armen lag

geen grote woorden zal ik spreken
ik heb geen zin in spijt
en geen troosteloze gedachten
of mijn verzet tegen de tijd

het is even met je praten
alsof je naast me ligt
het is gewoon een beetje fluisteren
zo met je ogen dicht

geen gedachten over later
dat zien we later wel
en ook geen verwachtingen
over de uitkomst van dit spel

het is even weer je armen
en het sluiten van je hand
het is gewoon een beetje
dromen meer gevoel nog dan verstand

het lijkt nu wel een einde
als het enige dat rest
maar morgen volgt de ochtend
en dat is toch wel het best

het is even eenzaamheid
de tijd verstrijkt, niets meer
en als dat alles is
de tijd verstrijkt, niets meer

dan kom jij
aan het eind ook wel weer