Een klein jochie

ik ben weer terug waar ’t begon
Kanaalstraat drie hoog Amsterdam
het is al zoveel jaar geleden
dat ik als kind bij huis aankwam

ik loop in gedachten weer omhoog
hoor hoe ’t kraakt bij elke pas
vreemd dat het huis verdwenen is
maar ik nog weet hoe het vroeger was

ik loop de hoek om, Kinkerstraat
naar waar de slager zich bevond
zie hoe die branie van weleer
onder zijn toonbank vaak een gulden vond

ik ben al zoveel jaren weg
en zie de lijnen in mijn leven
maar zou het geluk soms willen vinden
zoals dat jochie daar van zeven

want op deze plek uit mijn verleden
heeft de tijd niet stilgestaan
maar in het vroege avondlicht
voelde ik de aandrang om even terug te gaan

ik loop nog even door de buurt
de wind speelt gedachten om mij heen
van mijzelf, mijn ouders, zusje
lopend door de jaren heen

je denkt als kind nooit ver vooruit
voelt ’t geluk van elk moment
je waardeert dat later pas
als je later groot geworden bent

want op deze plek uit mijn verleden
heeft de tijd niet stilgestaan
maar in het vroege avondlicht
voelde ik de aandrang om even terug te gaan

en dan ineens vangt hij mijn blik
daar op de derde, boven mij
hij zingt en lacht, kijkt omlaag
en even voel ik mij weer vogelvrij

ik zwaai naar hem, zeg hem gedag
en alsof de tijd mij iets liet herbeleven
zag ik even in het tegenlicht van jaren
daar dat jochie daar van zeven

en in deze buurt uit mijn verleden
heeft de tijd niet stilgestaan
maar ook al is alles zo veranderd
je bent nooit te oud om terug te gaan

want het is zo ver en zo dichtbij
van dat kleine jochie weer te zijn
ik ben dan misschien eindelijk volwassen
maar voel me soms nog zo klein

© Jelle IJntema