Een plek om thuis te komen
Jij hebt een weg in jou gevonden
naar een plek die jij goed kent
waar wat gevoelens liggen wachten
en ook een beetje bang voor bent
maar jij verzet je nu niet langer
loopt het donker hier maar in
om misschien eindelijk te ontdekken
wat er nog meer leeft binnenin
op de tast vind jij de treden
loopt langs schaamte en verdriet
volgt de weg hier naar beneden
en verbergt je tranen niet
maar er ligt geen monster hier te wachten
als jij de spiegeling ontdekt
alleen wat kanten van jezelf
die jij verborg op deze plek
en als jij de laatste deur hier opent
onverwacht een prachtig landschap vind
wordt jij verrast door jouw emoties
want middenin speelt, jouw innerlijk kind
dat jij zo graag beschermen wilde
tegen het verdriet en alle pijn
en dat zich nu eindelijk kan ontspannen
omdat het hier, in jouw armen
niet bang meer hoeft te zijn
en langzaam voel jij dan hoe tranen
hier in het diepst van jou ontstaan
ze breken muren, breken wapens
en je ziet jouw zelfkritiek vergaan
ze vormen golven, een stroomversnelling
en nadat krachtig samenspel
vallen ze als verlost hier naar beneden
vormt het een prachtig vaar je wel?!
en dan ineens zit jij in een bootje
dat deint op een rustige rivier
waarvan het water zachtjes fluistert
jij bent altijd onderweg en altijd hier
jouw gevoelens komen en verdwijnen
maar deze plek in jou zal niet vergaan
hier ontspringen dromen en verhalen
hier ligt de bron van jouw bestaan
en je voelt de zachte stuwing van het water
als je hand de stroming raakt
en hoe jouw bootje door deze kleine koerscorrectie
van de ondergrond wordt losgemaakt
langzaam kom je in beweging
je voelt geen angst of nog gevaar
want zij houdt je veilig in gedachten
neemt hier al jouw gevoelens aan voor waar
zo voert ze je naar een veilige haven
biedt je daar een beschutte ligplaats aan
waar je geniet van de kabbelende deining
en hoe het voelt om met jezelf
en je gevoelens in gesprek te kunnen gaan
eenmaal uitgerust vind je de treden naar omhoog
en boven in het zonlicht zie je een uitzicht
dat een vooruitzicht in je raakt
omdat je van afstand nu kunt zien
hoe de rivier
door jaren lang dezelfde weg te stromen
een prachtige, groene en golvende beweging
in dit verder wat nog ruwe landschap
heeft gemaakt
en als jouw gevoelens dan weer vrijuit mogen stromen
ze plekken vinden waar lang geen beweging is geweest
hoe van jou daar nu groene oevers mogen komen
en dat gevoel jou een zachte glimlach geeft
komt in alle eenvoud een herinnering naar boven
hoe jij in volle overgave je tranen vloeien laat
om een verdriet waar je jezelf niet voor kon beschermen
je voelt de pijn, omarmt het hier
mijn lieve schat, het komt wel goed
wordt maar een rivier
zo heb jij als water door het leven leren stromen
en zal je ook niet altijd de makkelijkste richting gaan
maar het brengt jou wel waar jij moet komen
en zo is er ook in jou en jouw ruwe landschap
door de jaren heen
een prachtige rivier ontstaan
zo heb jij een weg in jou gevonden
en naast de rivier die jij goed kent
staat een huis dat licht geeft in het donker
omdat jij daar bij jezelf thuisgekomen bent